Lieve allemaal,

Na precies 990 km zijn we aangekomen op plaats van bestemming. Prachtig weer, mijn little tiny huisje helemaal proper. De bloemetjes stonden te bloeien en het zonnetje scheen. Dat is toch geluk!

Margo en ik zijn via Honfleur naar St.Nicolas-des-Eaux gereden. In Honfleur hadden wij een eenvoudig Ibis-hotel maar goed te doen. Schone lakens, harde bedden en een schoon toilet en idem douche. Ik moest gelijk aan dat vakantie programma op de maandagavond denken.

Honfleur is echt een prachtig stadje, gelegen aan een haven. Heel veel eethuisjes, terrassen en life-music. Kortom, gelijk het echte vakantiegevoel. Heerlijk gegeten, daarna wat gewandeld en naar het hotel. We hadden ons voorgenomen om niet rechtstreeks door te rijden naar het huisje maar om eerst naar Mont St. Michel te gaan en daarna naar Saint Malo. Grappig detail: ik houd niet van rijden met een navigatie, maar Peter vond het een fijner idee als ik dat wel deed. En aangezien ik een erg gehoorzaam vrouwtje ben, doe ik dat dus. Wat een ellende. Laat mij maar lekker de kaart lezen en de borden langs de weg volgen. Tot nu toe ben ik overal gekomen. Ik geef toe dat het in een vreemde stad misschien wel handig is, maar voor de rest....

Mont St. Michel was prachtig. Heerlijk gewandeld en koffie gedronken op een terrasje. Als wij er iets lekkers bij wilden dan moesten we maar naar de naastgelegen patisserie! Daarna op naar St.Malo. Dat heb ik in mijn kinderjaren gezien en geloof me, dat is al heel lang geleden. Het is er echt schitterend. Prachtige haven met oude zeilschepen en een ommuurde stad. Wel erg toeristisch met veel van hetzelfde. Veel restaurantjes met crêpes en ieder moment dacht ik Bassie en Adriaan te zien. Vreselijk toch? Op zich heb ik niets tegen die gasten want ikken ze niet, maar na heel wat kleinkinderen lijd ik aan overexposure wat die twee betreft!

Daarna opweg naar daar waar we naar opweg waren. En ja...via de navigatie...ik heb dat ding echt bijna uit het raam gesmeten maar mijn hollandse zuinigheid weerhield mij! En Peter natuurlijk want die had hem speciaal voor mij geupload. Zag ik de snelweg Lorïent-Vannes, dan ben je er zo, nee, zegt dat ding, ik weet het beter. Afijn, het was een mooie rit en om 18.30 waren we bij ons lieve huisje.

En dan begint de mooie reis pas echt. Omdat wij ongeveer in het midden van Bretagne wonen, is alles makkelijk te bereiken, zowel ten noorden als ten zuiden en dat geldt ook voor alle prachtige kusten.

Lieve volgers, wij gaan aan de koffie met een koekje uit de koekjesfabriek die wij vandaag bezochten. Dat is zó leuk! Vóór de koekjesfabriek (de fabriek levert echte Bretonse koekjes over de hele wereld) is een winkeltje en daar kun je alles proeven wat je maar wilt. Iedereen loopt daar koekjes te eten. Vervolgens doe je wat je lekker vindt in een zak, die wordt afgewogen en dan denk je: dat is goedkoop! En de volgende dag ga je weer. Heel gevaarlijk dus! Joubard is de naam van de koekjesfabriek.

Lieve groetjes van Gootje en van mij.