Lieve volgers,

Ons Gootje was aan het eind van deze heerlijke dag wat "rozig". Het was een heerlijk weertje en wij besloten er een kustdagje van te maken. Op naar Guidel. Richting Lorient (voor de mensen die ons ook op de kaart volgen. Ik zal maar zeggen: onder de navigatielozen onder ons) en dan afslag Guidel-plage. Je rijdt af op een wijdse baai met prachtig blauw water. Magnifique! Rechts van ons een gezellige haven met diverse restaurants en links van ons een boulevard met een weg naar de duinen. Wij, met onze arme ouwe pootjes, over het duin, door het mulle zand. En zie, daar ontvouwde zich de machtige Atlantische Oceaan in al haar turkoise schoonheid! Toch iets anders dan Noordwijk. Sorry! Heerlijk met onze voetjes door het koude water, wetende dat we verderop ook het duin weer op moesten en dat met 30 graden! Iets verderop in Guidel, kende ik een eethuisje aan het strand dat me erg deed denken aan een eethuisje in Australïe. Heerlijk déjeuner verorberd. Nog even een weetje: petit déjeuner is het woord voor ontbijt en déjeuner is de lunch. Verder in Frankrijk, dus ook in Bretagne, wachten tot je naar je plaats wordt gebracht, zelfs in een strandtent.

Na het déjeuner, de lunch dus, volgden wij de kustweg richting Larmorplage. Een prachtige, ruige kust met lange brede stranden (het was eb) en ondiep water met veel badgasten en verderop, waar de golven aan kwamen rollen, de surfers in hun zwarte pakken. Iets verder, bij Fort Bloqué, was het ook schitterend en druk. Omdat de baai drooggevallen was, lagen er tientallen bootjes op het droge. Het blijft een apart gezicht. Verder naar Larmorplage. Een schattig dorpje dat zich de laatste jaren aardig aan het uitbreiden is. Een mooie boulevard met heerlijke bars en restaurants. Maar wat belangrijker is: het lekkerste ijs uit de buurt!

Terug naar ons huisje. En daar is de laatste jaren toch iets opmerkelijks. Hele fantasiëen hebben wij er al op losgelaten. Het feit wil, dat er al jaren achtereen een mannetje in een Renault Clio komt die daar een klein blauw tentje neerzet op exact dezelfde plaats, vervolgens 5 weken blijft en niets doet. Hij zit in zijn autootje, loopt drie keer om z'n tentje, klopt op zijn tentje en gaat weer zitten. Zo de hele dag door. Rond 17.00u. Frist hij zich op, kijkt steevast de andere kant op als hij ons passeert, want stel je voor dat wij wat zeggen, eet wat, loopt met een bordje en een vork naar de wasbak en weer terug, gaat zitten, doet de deur van de Clio open,verkleedt zich, sluit de deur van de auto, doet de rits van de tent open, kruipt op zijn knietjes de tent in en doet de rits dicht. Tot de volgende morgen en dan herhaalt het hele ritueel zich weer van voren af aan. Jullie begrijpen dat dit ons triggert! Wij zijn niet nieuwsgierig.

Tot zover. Wij zeggen KENAVO! Dat zegt men hier voor tot ziens!

Margo en Marjelle